Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

dinsdag, februari 12, 2013

Leeftijdsdiscriminatie


Even naar de huisarts geweest en daarna een debiteur gemaand tot betalen. Straks naar m'n moeder en daarna een paar uurtjes op kantoor zitten.

Onlangs werd ik door iemand gefeliciteerd met de mededeling 'dat ik nu eindelijk weer eens iets nuttigs doe'. Daarbij werd gerefereerd aan het feit dat ik sinds kort zes uren per week op een kantoor zit om facturen te verzenden en de telefoon aan te nemen.

Dat ik in mijn hoofdberoep van entertainer soms honderden mensen blij maak op één enkele avond wordt niet als nuttig gezien. Dat ik duizenden mensen aan het denken zet met het schrijven van columns voor diverse media wordt niet als nuttig gezien. Dat ik geld probeer te verdienen met het schrijven van verhalen wordt niet als nuttig gezien. Dat ik les geef aan psychiatrisch patiënten wordt niet als nuttig gezien. Dat ik mijn leven wijd aan met (mede-) opvoeden van drie kinderen wordt niet als nuttig gezien.

Waarom toch worden mensen die niet op kantoor zitten te werken anders behandeld dan mensen die dat wél doen?

Mannen en vrouwen worden anders behandeld. Soms is dat logisch maar soms ook niet. Als u naar uzelf zou luisteren: praat u anders tegen mannen dan tegen vrouwen?

Als een heteroseksuele man als werkgever mag kiezen tussen het aannemen van een lelijke man danwel een mooie vrouw (een andere soort bestaat ook niet) dan zal hij meestal kiezen voor de vrouw.

Verder is het historisch zo gegroeid dat voor hetzelfde werk mannen (steeds minder) vaak een hoger loon ontvangen. Gebruikelijk in de tijd dat de man de kostwinner was en voor alle vaste en huishoudelijke lasten opdraaide maar steeds minder realistisch. Hoewel: nog steeds is het meestal de man die de restaurantrekening betaalt en de dame die dat prettig vindt 'want dan voel ik mij zo lekker vrouw'.

Als meer vrouwen hun eigen avondje uit zouden betalen zou het salaris van veel mannen omlaag kunnen. Maar ja: mogen mannen zich dan geen man meer voelen en vrouwen zich geen vrouw? Ofwel: als mensen anders behandeld wíllen worden is het dan nog discriminatie te noemen wanneer zij anders behandeld worden?

Artikel 1 van de Nederlandse grondwet stelt dat er niet gediscrimineerd mag worden. Niet op het gebied van ras, geslacht of wat dan ook. Maar waarom ontvangt iemand van 19 dan een beduidend lager uurloon dan iemand van 25? Dat is toch gewoon leeftijdsdiscriminatie?

6 opmerkingen:

  1. Als ik moet kiezen tussen een lelijke man aannemen of een mooie dame aannemen dan kies ik voor de beste. Zijn ze gelijkwaardig dan kies ik voor de man. Met een mooie vrouw werken vraagt om gedonder...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, jammer. Het zou een stuk verdriet en ergernis schelen onder de bevolking als leeftijd er niet meer toe zou doen wat salarissen betreft...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou wat een onzin. Als er geen mensen meer waren die andere gingen plezieren, dan zou het een saaie boel worden. Is het toevallig zo'n iemand die graag naar de commerciëlen kijkt. Dat noemen ze ook entertainment. En discriminatie blijft voorkomen. Hoe onschuldig het ook kan lijken.

    Love As always
    Di Mario

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat is dat nu voor een nare opmerking? Alsof al dat prachtig werk wat jij verricht niets zou zijn? Wees gerust lieve Terrebel, ik apprecieer ten zeerste wat jij doet, jij maakt de mensen blij en dat is een héle gave en opgave!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het is nog gekker. Mensen met een leeftijdsverschil van bij 25 jaar die oprecht van elkaar houden, die worden vaak ook minder prettig begrepen. Maar echte liefde kent geen leeftijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Herkenbaar,toen ik nog in de kleine kinderen zat maakte ik zelf alle kinderkleding, deed wat stoffeerwerk aan huis en kluste in het grote verwaarloosde huis dat we gekocht hadden,schoot op school bij en zonodig deed ik vergaarwerk thuis.Toen de kinderen groter werden kwam daar het nalopen van ouders en schoonouders bij.
    Toch "werkte ik niet"!
    Pas later, alle ouders overleden, kinderen de deur uit en Henk in de deeltijdvut thuis in de huishouding ging ik "werken "als snijder/afwerker in de drukkerij en tjonge jonge ... wat was ik tóen een harde werker..... terwijl ik het nog nóóit zo rustig had gehad !

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!